Ortopedik radyolojik incelemeler, kas-iskelet sistemini etkileyen durumların teşhis edilmesi ve değerlendirilmesinde kullanılan bir dizi görüntüleme tekniğini kapsar. Bu muayeneler ortopedi uzmanlarının yaralanmaları, hastalıkları veya anormallikleri belirlemek için kemikleri, eklemleri, kasları, bağları ve diğer yapıları görselleştirmesine yardımcı olur. Yaygın ortopedik radyolojik muayenelerden bazıları şunlardır:
Röntgen (Radyografi): X ışınları ortopedide en sık kullanılan görüntüleme tekniğidir. Kemiklerin ayrıntılı görüntülerini sağlarlar ve kırıkları, kemik enfeksiyonlarını, artriti, eklem çıkıklarını ve bazı tümörleri tespit edebilirler. Röntgen görüntülemesi ortopedistlerin bir tabloyu açıklamak için ilk başvurdukları yöntemdir. Kolay çekilebilir ve ulaşılabilir olması, kemik sorunlarını iyi göstermesi, anatomiye hakimiyet sağlanması gibi özellikleri avantajları olarak sayılabilirken radyasyon maruziyeti dezavantaj olarak kabul edilebilir.
Bilgisayarlı Tomografi (BT) Taraması: BT taramaları, kemiklerin, eklemlerin ve yumuşak dokuların ayrıntılı kesit görüntülerini oluşturmak için X ışınlarından yararlanır. Özellikle karmaşık kırıkların, omurga durumlarının değerlendirilmesinde ve kemik yoğunluğunun değerlendirilmesinde faydalıdırlar. Bilgisayarlı tomografiler özellikle eklem içi kırıkların daha net değerlendirilmesi, omurga hastalıklarının daha detaylı ortaya konması, leğen kemiği gibi röntgen ile değerlendirilmesi zor bölgelerin daha iyi değerlendirilmesi konularında yarar sağlar. Fakat tıpkı röntgen gibi radyasyon maruziyeti bir dezavantaj olarak görülebilir.
Manyetik Rezonans Görüntüleme (MRI): MRI, kemiklerin, eklemlerin, yumuşak dokuların ve sinirlerin ayrıntılı görüntülerini oluşturmak için güçlü mıknatıslar ve radyo dalgaları kullanır. Bağ yırtıklarının, tendon yaralanmalarının, omurilik rahatsızlıklarının teşhisinde ve tümörler gibi yumuşak doku anormalliklerinin tespitinde oldukça etkilidir. Özellikle eklem içi patolojilerinde (menisküs yırtıkları, ön çapraz bağ yırtıkları, omuz tendon yırtıkları gibi), bel – boyun fıtığı sorunlarında, tendon kopmalarında tanı koydurucudur. Radyasyon maruziyeti olmaması en önemli avantajı olarak gösterilebilir.
Ultrason: Ultrason görüntüleme, kasların, tendonların, bağların ve eklemlerin gerçek zamanlı görüntülerini üretmek için ses dalgalarını kullanır. Genellikle tendon yırtılmaları veya iltihaplanma gibi yumuşak doku yaralanmalarını değerlendirmek için kullanılır. Yine aynı zamanda bir ultrason yöntemi olan doppler ile damarlardaki sorunlar da görüntülenebilmektedir.
Kemik Taramaları: Kemik taramaları, kemik aktivitesinin arttığı alanlarda toplanan az miktarda radyoaktif maddenin kan dolaşımına enjekte edilmesini içerir. Kemik enfeksiyonlarını, kırıkları, tümörleri tanımlamaya ve artrit gibi durumların değerlendirilmesine yardımcı olabilirler.
Artrografi: Bu prosedür, görüntüleme testleri (X ışınları, CT taramaları veya MRI’lar gibi) yapılmadan önce eklem içine kontrast boyanın enjekte edilmesini içerir. Ortopedi hekimi veya girişimsel radyoloji hekimlerince eklem içerisine boya madde enjeksiyonu sonrası yapılacak görüntülemeleri ifade eder. Eklem anormalliklerinin teşhisine yardımcı olarak eklem içindeki bağlar ve kıkırdak gibi yumuşak dokuların görselleştirilmesine yardımcı olur.
Çift enerjili X-ışını Absorpsiyometri (DEXA): DEXA taramaları kemik mineral yoğunluğunu ölçer ve öncelikle osteoporozu teşhis etmek ve kırık riskini değerlendirmek için kullanılır.
Floroskopi: Floroskopi, artrogramlar veya omurga müdahaleleri gibi belirli prosedürler sırasında eklem hareketi gibi hareketli yapıların görselleştirilmesine yardımcı olan gerçek zamanlı bir X-ışını tekniğidir. Bu yöntem ortopedi hekimlerince özellikle skopi cihazı ile ameliyathanede gerçek zamanlı görüntüleme aracı olak sıkça kullanılmaktadır.